De ferry overtocht duurde 4 uur over 19,4km, hoe krijgen ze het voor elkaar? Wellington ligt op het Noordereiland en is de hoofdstad van Nieuw Zeeland. De camping hadden we ‘s ochtends alvast geboekt. De “camping” ligt midden in het centrum, maar een camping was het eigenlijk niet echt te noemen. Het was een parkeerplaats, afgezet met oranje pionnen, met toiletten en douches. Daar betaal je dan $50 voor. Ach het bespaart wel in de parkeerkosten zullen we maar zeggen. De eerste avond kennis gemaakt met Wellington door naar de avondmarkt in cuba street te gaan. Hier staan allerlei internationale voedsel kraampjes en zijn er straatmuzikanten. Onder het genot van een guitarist onze nasi goreng (helaas zonder sambal) gegeten.

Onze eerste echte dag op het Noorder eiland zijn we begonnen met het scoren van kaartjes voor de rugby wedstrijd die vanavond wordt gespeeld. Aangezien rugby de nationale sport is kunnen we eigenlijk niet Nieuw Zeeland verlaten voordat we een wedstrijd hebben gezien. Het Te Papa museum is echt een aanrader. Museum met 6 verdiepingen, verschillende tentoonstellingen en het is zelfs gratis! Na 3 uurtjes was onze spanningsboog compleet verdwenen. Na een stop bij the underground markets door naar het Westpack stadium, waar vanavond de Vodafone warriors (NZ) tegen de West Tigers (AUS) spelen. In de eerste helft warden er al 3 spelers van het veld afgevoerd en waren bij ons de regels nog steeds niet helemaal duidelijk. De tweede helft was gewoon een questie van juichen. De warriors hebben namelijk met 42-18 gewonnen! Dat is een feestje waard vanavond. Onze eigen kroegentocht georganiseerd, wederom een geslaagde avond.

De volgende ochtend naar Mount Victoria gereden voor een mooi uitzicht over de stad. Of het door de kater kwam of niet, we zijn stom geweest. Op mount Victoria zijn een aantal hele bekende scenes van de LOTR opgenomen. Beetje jammer dat we dit gemist hebben. Maar niet getreurd ‘smiddags wel een bezoek gebracht aan Rivendell, de elfenstad van de Lord Of The Rings. Blijkbaar kunnen wij onszelf niet zo’ n grote fans noemen, want we zijn toch echt niet met boom #113 en #117 op de foto geweest. Elke boom is aangekruist op een map en wordt verteld in welke scenes ze worden gebruikt.

De volgende ochtend vanuit onze free campingspot doorgereden naar het Noorden, de bedoeling was in de buurt van Tongariro National Park, zo’n 50km van Taupo af. Maar onderweg was het zo op aan het klaren, totdat er geen wolkje meer in de lucht was, dat ik spontaan heb besloten om vanmiddag een skydive te doen! Waarom niet? Om 17.00uur had ik mijn pakje aan, mijn eigen risico ondertekend, instructeur en cameraman ontmoet, dus klaar om het vliegtuig in te stappen. Het vliegtuig steeg op tot 15000 feet, de deur werd opengegooid en daar gingen we dan! De freefall is geweldig en daarna is het nog alleen maar genieten van het uitzicht. Zelf nog even de parachute gestuurd en aantal snelle rondjes om onze as gedraaid. Heerlijk gevoel!

Wie had ooit gedacht dat ik vrijwillig 8,5 uur zou gaan wandelen? Ik in ieder geval niet, zelfs vorige week zou ik je nog voor gek hebben verklaard! Maar dinsdag 1 april was het toch zover en nee het is geen grapje. Om 5uur ‘s ochtends ging de wekker, 1,5 uur gereden en waar we om 7.30uur zijn begonnen met lopen. Kapote voeten, kuiten die zo gespannen staan dat je er bijna muizen mee kunt vangen, een blauw/paarse rechterbil, vingers als bockworsten en een hoofd als een tomaat waren het resultaat. Maar we hebben wel de Tongariro Alpine Crossing gelopen (Mordor), met als side track Mount Ngauruhoe beter bekend als Mount Doom. Men zegt een van de mooiste wandelroutes van de wereld. We zijn tot 2100m hoogte geklimmen en de 11uur durende wandeling in 8,5uur gelopen. Het uitzicht was echt prachtig, bijna adem benemend, maar adem had ik toch al niet meer. Na elke stijle, kapot makende heuvel had je weer een nieuw uitzicht. Waar de soda springs, Mordor, Mount Doom, rode vulkaan krater en de pools central stonden. Na een frisse duik in Lake Taupo op tijd naar bed, gesloopt!

We hadden bedacht dat de volgende dag een rustdag zou worden, maar dat werd het niet helemaal. Craters of the Moon is een landschap met natuurlijk dampende geisers en boiling mud. Het lijkt eerder een soort efteling attractie waarbij iemand op een knopje heeft gedrukt om de geisers aan te zetten. Of misschien had het wel te maken met de 2 busladingen schoolkinderen die tegelijkertijd met ons werden uitgekotst.
Doorgereden naar onze camping met hotpools, zwembad en hotwaterbeach om onze spieren te verwennen. ‘s Avonds een drankje wezen doen bij onze buren Kelly en James uit Australie. Hartstikke gezellig en het werd nog gezelliger toen om 21.45uur een chagarijnige vrouw begon te schreeuwen: “Can you keep the noise down?!!!” Waarna ze bijna haar raampje heeft gebroken.

De volgende dag was een mislukte dag, verdwaalde continu, begin van de track was spoorloos, geisers kijken kost minimal $37. De bieb was een fiasco, betalen voor een pc die helft van de tijd niet werkt. De hotwaterbeach was bezaaid met rottend zeeweer en dode eenden. Onze pool was ongeveer 65 graden, veels te heet. Gelukkig werd het in de avond goedgemaakt met een bezoek aan Tamaki village, maori avond. Kennis gemaakt met de stam, een show gezien, oude gebruiken en spelletjes geleerd en meegedaan aan een race. Gewonnen van 3 Australiers! Daarna was het tijd voor de traditionele hangi. Deze maaltijd wordt klaargemaakt in 4 uur onder de grond met behulp van de hitte van vulkaanstenen. Bij terugkomst happy hour met onze buurtjes.

Vrijdagochtend enthousiast wakker geworden, we lijken net 2 kinderen die op schoolreisje gaan. We gaan naar een schapenboerderij!! En niet zomaar een, op dit landgoed staat namelijk HOBBITON! Na de LOTR hebben ze de hele set afgebroken en voor de Hobbit wilde ze het landgoed weer gebruiken. Dat vond de eigenaar prima, de enige voorwaarde was dan wel dat ze alles zouden bouwen met materialen die voor minimal 50 jaar blijven bestaan. Nu staan er 44 hobbithuisjes, inclusief schoorstenen, brievenbussen, waslijnen, echte moestuintjes en ga zo maar door. Een biertje gedronken in The Green Dragon.

De nacht hebben we doorgebracht in Te Kuiti, de schaapscheer hoofdstad van Nieuw Zeeland. Voor 52 jaar wordt het NK schapenscheren georganiseerd in het eerste weekend van april, maar net dit jaar hebben ze het een weekend naar voren geplaatst.
Wat rondgereden in de omgeving, maar er was niet veel te beleven. Heel de middag gerelaxed in het Mangaomewa Scenic Reserve en kunnen we vannacht ook staan. Boekje gelezen, in de zon gelegen, dagboek bijgewerkt, spelletjes gespeeld, gekletst met de locals en ons begeven aan de overheerlijke Rekorderlig. ‘s Avonds wilde we LOTR kijken, de accu dacht er echter anders over en hield er na 10 minuten mee op.

De wintertijd gaat vannacht in (6april), dat betekend voor ons ten eerste een extra uurtje slaap, maar het belangrijkste is dat er nu een tijdsverschil van 10uur is met Nederland!

Aangezien ik maar een uurtje in de bieb mag zitten, komt de rest een volgende keer.

Adiee wa